درصفحۀ 55 ایّام عكسی وجود دارد كه زیرآن چنین نوشته: «تشرّف. سخنرانی آیت الله ملكوتی درجمع بهائیان روستای سیسان كه به شرف اسلام نائل شده اند.» طبق سایرتحریفات جام جم، هیچ گونه توضیحی دربارۀ آن جزهمین جمله نمی بینید. چندسالی است كه اهل بهاء به حرمت آبروی كشورشان كمتر از مظالم وحبس ونفی واخراج وشكنجه وضرب وجرح وسوزاندن و كشتار دهۀ اول انقلاب كه دچارش بودند، می گویند. امّا چه می توان كرد كه امثال كیهان و جام جم و آنها كه قبرستان های بهائیان راجدیداً خراب می كنند وشعارهای تهدید آمیزعلیه بهائیان بر در و دیوار بعضی شهرها می نویسند وشبكه های سازمان یافتۀ ضدبهائی درقم واصفهان و...تأسیس می كنند وبهائی ستیز درآنها تربیت می نمایند، و درمدارس كودكان ونوجوانان بهائی را مجبور بر ترك عقیده می نمایند، بهائیان رامجبورمی كنند كه درپاسخ به اكاذیب وتهمت های حساب شده وتحریك آمیزایشان دست به افشا زنند تا هموطنان عزیزشان دردی راكه دوستان بهائیشان كشیده اند حس كنند وادّعای دروغ بهائی ستیزان را درخصوص مظلوم نمائی بهائیان دریابند.
یكی ازموارد مزبورقضیّۀ سیسان است. این روستا كه درآذربایجان شرقی است حدود كمتر ازیك قرن ونیم قبل با دین جدیدبهائی آشنا شد. در دورۀ پهلوی جمعیّت بهائی آن بالغ بر2000 نفرگردید. دراثر تعالیم وآموزه های بهائی این روستا پیشرفت وتوسعۀ همه جانبه ای یافت، به طوری كه این واقعیّت نزد مسلمانان عزیز نیز مشهود بود. بهائیان درآنجا مكتب خانه وسپس مدرسۀ دخترانه و پسرانه با700 شاگرد كه بعضاً ازمسلمین نیز بودند تأسیس كردند كه بعدها درسال 1328 ه ش توسط دولت وقت تعطیل شد. علاوه برمدرسه، بهائیان آنجا درتربیت اخلاقی وروحانی نیزكوشش ها كردند، ودركنارآن به سایراقدامات و تأسیسات اجتماعی واقتصادی وبهداشتی وامثال آن نیزمبادرت ورزیدند. تأسیس شعبآ نفت، حفرچاه عمیق ونیمه عمیق، تقاضا برای خط تلفن، آسفالت راه، احداث پل وكارخانۀ نشاسته سازی واحداث حمّام مجهّز به سیستم شوفاژ، ازجملۀ آنها بود. روزنامۀ غیربهائی امید زنجان پس از انقلاب اسلامی براین امر چنین شهادت می دهد: «درگذشتۀ نه چندان دور این محل(سیسان) آبادترین روستای منطقه به شمار می رفت واكثرساكنان قبلی این روستا كه پیروفرقۀ ضالّۀ بهائیّت بودند...درآبادانی روستا كوشا بوده...وبا احداث باغات... و نیز دراحداث خانه هایی به سبك خانه های شهری وبا امكانات بهتر فعّال بودند...این روستا كانون اقتصادی مهمی برای منطقه خصوصاً برای مسلمانان ومساكین آن به حساب می آمد.»[i]
این حالت بودتا این كه فردی به نام علی ولایتی ازطرف حوزۀ علمیّۀ قم وبه تحریك امام جمعۀ بستان آباد، به سیسان اعزام شد تا ضمن ملاقات با بهائیان، ایشان را به دیانت اسلام تبلیغ نماید. عدم شركت بهائیان درجلسۀ تشكیل شده برای این منظور، باعث مخالفت وشروع آزار واذیّت بهائیان دربهارسال 1361 هـ ش شد. به این ترتیب آسایش وامنیۀت از بهائیان سلب شد و بسیاری آسیب های جانی ومالی شدید دیدند. این باربرای «تشرّف» آنان به اسلام به ظلم وتعدّی بیشتر پرداختند وبهائیان رابرای ترك عقیده بعضاً درسرمای زمستان برروی یخ وبرف كتك زدند ومجروح نمودند(حتی موردی نیزبه مرگ انجامید)واستخوان شكستند و زجرها دادند، وچون هیچ پشتیبانی ازطرف حكومت نسبت به آنان نمی شد، ایشان را از روستا مجبوربه مهاجرت وآوارۀ دیار دیگركردند. همان روزنامۀ امید زنجان دراین خصوص چنین نوشت: «هجوم روستائیان مسلمان و خشمگین روستاهای اطراف نه تنها موجب فراربیش از2000خانوارسكنۀ بهائی آن گردید، بلكه درسایۀ گسترش تخریب، كانون مهمّ اقتصادی بكلی ازبین رفته به این ترتیب خانه های بهائیان را ویران نمودند، حظیرةالقدس آن را بكلی ازبین بردند. ازسایر تأسیسات نیز آثاری برجا نمانده است وگورستان(گلستان جاوید) را نیزبا بولدوزر زیرورو نموده اند. درحال حاضر بهائیان مجاز به عبورومرور درآن منطقه نمی باشند. ساكنین مسلمان آنجا (درحدود15 خانوار) به علّت مساعد نبودن شرایط به صورت فصلی درسیسان زندگی می كنند.»
شاید هموطنان عزیز ندانند كه درهمان ایّام وقتی مقام رهبری كشورآیت الله خمینی دستورگشودن حساب 100 امام راصادركردند، جوامع كوچك وبزرگ بهائی درهمۀ شهرستان ها و دهات علی رغم بلایا ی مزبوری كه برایشان وارد می شد به آن حساب كمك نمودند. امّا ظاهراً به این علّت كه بهائی ستیزان بهائیان راگمراه ونجس ومجرم می دانستند، مایل به قبول این واقعیّت نبودند كه بهائیان نیزمی توانندب ه عنوان هموطن و شهروند ایرانی درعمران وآبادانی كشور عزیزمان بكوشند وشریك باشند، و گویا بیشتر خود را مُحِقّ درمصادرۀ اموال بهائیان ازغنی و فقیر و حبس وزجر و كشتن آنها می دیدند وجالب آن كه یكی از ایراداتی كه به نخست وزیرمرحوم آن زمان، كه خودنیز ازمخالفین بهائی بود، در مجلس وارد شد همین بودكه چرا ازبهائیان قبول كمك های مالی برای نفوس محتاج وبی خانمان ازطریق حساب 100 امام نموده است (فیلمش درصدا وسیما موجوداست).
باری همان طوركه درعكس صفحۀ 55 ایّام مشهود است، جام جم با عبارت «جمع بهائیان روستای سیسان كه به شرف اسلام نائل شده اند،» دوباره دست به تحریف تاریخی زده وجمع معدود درعكس راكه لابدّ مسلمین عزیز نیز درآن حاضربوده اند، 2000سكنۀ بهائی سیسان فرض نموده وتوضیح هم نداده كه به چه شكل وحالت آن معدود را «بدون اكراه» وبدون زجر وكتك به شرف اسلام نائل نموده اند. جام جمیان خبر ندارندكه همان عدۀ معدود كتك خوردۀ مال و منال ازدست دادۀ مهاجرت كرده به شهرهای دیگرچیزی نگذشت كه همگی همان بهائی سابق بودند واینك فرزندانشان درمیادین خدمت به آئینی كه درراهش صدمه ها كشیده ومی كشند مشغول فعّالیت می باشند و اگر جام جم بخواهد به راحتّی می تواند آنان را بیابد وبا ایشان مصاحبه كند و شرح ماوقع را از خود ایشان بشنود وبرای ملّت شریف ایران بازگوكند و نشان دهدكه حقیقتاً جام جم ِحقایق است ونه آیینۀ زنگارگرفتۀ اكاذیب وافتراء. آری! جام جم كه جام جهان نماست وبایدآینۀ حقایق می بود، باید به جای چنین تحریفات وستیزه جوئی هایی می رفت بهائیان سیسان را پیدا می كرد وضمن عذرخواهی از رفتار ضد اسلامی 30 ساله با ایشان، با آنها مصاحبه می كرد كه چگونه اقلیّتی غافل به تحریك نفوسی به دور از حقیقت اسلام آنها را آزار و اذیّت كردند و از خانه و كاشانه بیرونشان كردند و دار وندارشان را منهدم ساختند. امروز روشنفكران مسلمان درتلاشند تا چهرۀ اسلام عزیز را غبارشویی كنند وآن را الگوی حقوق بشرمعرّفی نمایند وبه این خاطر نامۀ حضرت امیر ع را به مالك اشتر به جهانیان می نمایانند.[ii] آن وقت درچنین حالتی جام جم رشته نبافته آنان را پنبه می سازند. چرا؟ برای اینكه اهل عالم میدانند بهائیان هستند«كه به عنوان تنها غیرمسلمانان روی كرۀ زمین كه به جز خود مسلمین، اسلام را قبول دارند»، فجایع مزبوررا به پای اسلام عزیز نمی نویسند.
این واقعیّت فقط مختصّ سیسان هم نبود، بلكه در اوایل انقلاب مواردی فجیعتر ازسیسان هم واقع شد كه دراین مقال به آن نمی پردازیم. امّا تنها باید اشاره كنیم كه درآن ایّام یكی ازشگردهای بهائی ستیزان این بود كه شایعه نیزمی كردند كه مثلاً 12 بهائی درفلان جا تبرّی نمودند و چون جامعه پیگیری می كرد درمی یافت كه خبرمزبور دروغ بوده است. امروزه همۀ عقلا می دانند كه حتّی معدود تبرّی هائی نیزكه با فشار و ازترس اخراج از شغل و تحصیل و امثال آن درهرجائی و از هر دین وگروهی صورت گیرد، درنظربزرگان عالم انسانی وآنانی كه به مقام آزادی عقیده و وجدان نفوس ارج می نهند پشیزی ارزش ندارد وبرای هیچ دین و عقیده ای افتخار وارزش نمی آورد. افتخار و ارزش به اعتقادبه آیۀ كریمۀ قرآن مجیداست كه فرموده «لا اكراه فی الدّین.»
نظر خود را بنویسید