×
صفحه نخستدرباره سایتشرایط استفادهحریم خصوصیتماس با ما
ولوله در شهر ۱ولوله در شهر ۲ولوله در شهر ۳طلوع عشق
نگاشته هادیدگاه هانکته ها
آثار بنیانگذاران دیانت بهائیپیام های بیت العدل اعظمگزارش ها و بیانیه هاآثار نویسندگان بهائی

برای شروع یا قطع اشتراکتان در خبرنامه سایت، آدرس ایمیل خود را در ذیل وارد کنید.

ثبت نام
قطع اشتراک
twitter
×
ولوله در شهر - شمارۀ اولولوله در شهر - شمارۀ دومولوله در شهر - شمارۀ سومطلوع عشق
سایت "بهائیان ایران" سایت رسمی جامعۀ بهائی ایرانگلچین پیام های بیت العدل اعظمسرویس خبری جامعۀ بهائیعالم بهائی: جامعۀ جهانی بهائیزندگی حضرت بهاءاللهکتابخانۀ بهائیعهد و میثاقآئین بهائیدنیای بهائینقطه نظرنگاهکسروی و کتاب «بهائی گری»پروژه های بهائیسایت جامعۀ جهانی بهائیسایت ضیافت نوزده روزهتلویزیون نوینرادیو پیام دوستسایت تعلیم و تربیتسایت ازدواج بهائی
باز هم اعترافی دیگر
1391/05/03

 

باز هم اعترافی دیگر
 
با شکست روزافزون اقدامات و تلاش های سایت های ضد بهائی در القای اکاذیب و افترائات در بارۀ ادیان بابی و بهائی، اینک مطالبی از بهائی ستیزان سردرگم منتشر می شود که اکاذیب و افترائات خودشان را هم زیر سؤال می برد. قبلاً در سایت ولوله در شهر به بعضی از مطالب مزبور که می توان آنها را اعترافات ناخواسته نامید، اشاره شد:اینجاو اینجاو اینجا.
 
اینک نیز به اعترافی مشابه که در سایتاندیشۀ قممنتشر شده است اشاره می نماید.   
در سایت مزبور در پاسخ به این سؤال که «آیا روحانیون فرقه های بابیّت و بهائیّت را به وجود آورده اند؟» ضمن تکرار بعضی اکاذیب و افترائات که بارها توسط بهائیان در سایت هایی چون«نگاه»، «نقطه نظر»،«ولوله در شهر»پاسخ داده شده است به این اعترافات ناخواسته هم برمی خوریم:

«در آن زمان يعني در حدود 180 سال قبل (1240 قمري) اگر نگاهي به نظام آموزشي آن دوره بنمائيم خواهيم ديد كه دانشگاه و مراكز آموزشی گوناگونی مانند اين زمان وجود نداشته است كه افراد برای تحصیل به آنها مراجعه كنند. و هر كس كه می‌خواسته با سواد شود و درس بخواند به مكتب می‌رفته و در مكتب هم بعد از یادگرفتن خواندن و نوشتن به فراگیری قرائت قرآن و برخی مسائل و احكام دینی می‌پرداخته‌اند. و نمی توان به كسانی كه در این سطح علمی قرار دارند عنوان روحانی را اطلاق نمود. رهبران بابیّت و بهائیّت در سطوح عالی علوم دینی تحصیلاتی نداشته اند و به این علّت از حوزۀ روحانیت و روحانی خارج می باشند... برخی از بابیّه ادّعا می‌كردند كه سیّد علی محمّد باب دارای علم لدنّی بوده، حسینعلی نوری نیز چنین ادّعایی داشته است. حال گذشته از باطل بودن این ادّعاها، روشن است كه خود آنها هم قبول داشته‌اند كه اشخاص بی‌سوادی بوده‌اند، فلذا برای توجیه عدم تحصیل و ناتوانی علمی خود ادّعا می‌كردند كه علم لدّنی دارند. مطلب دیگری كه از این ادّعای آنها می‌توان فهمید این است كه آنها در حوزه نیز درس نخوانده‌اند و داخل در قشر روحانی نیستند والا ادّعای علم لدنّی نمی‌كردند... علی محمّد باب در تحصیلات مقدماتی در مكتب به تحصیل اصول زبان فارسی پرداخته است و در كربلا هم كه در درس سیّد كاظم رشتی حاضر می‌شد، سیّد كاظم به شرح زیارت جامعه و شرح عرشیه مشغول بود. فلذا نمی‌توان ادّعا كرد كه او دروس حوزه را خوانده و حوزوی بوده است، چرا كه اصلاً مانند طلبه‌ای كه در حوزه شروع به خواندن صرف و نحو و... می‌كند درس نخوانده، بلكه به علل دیگری در كلاس سیّد كاظم حاضر می‌شده است.»  

نظر خود را بنویسید


تشکر و تقدیر

پیمان
ارسال شده در : 1391/05/07

از مطلب جالبی که منتشر فرمودید قدردانی می کنم .

واژه اعتراف

رویا
ارسال شده در : 1391/05/09

ضمن تشکر از نویسنده محترم ، بنظر من واژه اعتراف برای این مقاله مناسب نیست . این حقیقت که حضرت بهاء الله در مدارس دینی آن زمان تحصیل نکرده اند و اینکه مدارس سبک جدید نیز در آن زمان در ایران وجود نداشته است حقیقتی تاریخی است که سایت اندیشه قم نیز به آن اذعان نموده ، استفاده از واژه اعتراف نوعی ستیز و مقابله به مثل را از طرف بهائیان القاء می کند که بنظر من چنین مقابله ای وجود ندارد.

اعتراف

شادمان
ارسال شده در : 1391/09/16

به نظر کلمۀ اعتراف به این خاطر آورده شده که همیشه در ردیه ها همین موارد را عبارت از باسواد و دارای تحصیلات به حساب می آوردند. بالنسبه به آن، اظهاراتِ جدید فوق، اعتراف حساب می شود.