آیتالله مدنی که در آن هنگام در حوزه علمیه قم ساکن بود به زادگاه خود آذرشهر بازگشته بود و مبارزاتش را ادامه میداد. او با سخنان آتشین و تند خود مردم را علیه طرفداران و مبلغان گروهها و فرقههای منحرف و ازجمله مرام بهائیت بسیج میکرد. آن روزها بسیاری از مایحتاج تبریز- خصوصا نان- از آذرشهر تامین میشد. مردم از فروش نان و ارزاق عمومی به بهائیان جلوگیری کردند و با وجود تبعید آیتالله مدنی، این حرکت مردمی ادامه یافت تا بهائیان از منطقه رانده شدند. چنین مبارزاتی در سراسر کشور صورت میگرفت و رژیم را به وحشت میانداخت.
نظر خود را بنویسید